Het is weer zover, met iets teveel vrije tijd om handen ben ik maar weer begonnen met typen. Laat ik het dit keer eens over de Australiërs zelf hebben. Een wat serieuzer onderwerp dan wat ik tot nu toe allemaal heb beschreven.
Onze milieu vriendelijke blanke Engelse kolonie aan de andere kant van de wereld met zijn prachtige flora en fauna wat men koste wat het kost moet beschermen blijkt toch niet zo milieu vriendelijk te zijn als ik eerst had gedacht. Na ongeveer anderhalf maand in dit land te hebben gezeten wil dit niet meteen zeggen dat het waar is wat ik nu zeg. Toch heb ik al een vreemd vermoeden dat ik mijn gelijk krijg en hoe langer ik hier zit hoe meer dit ook wel wordt bevestigd. Wij Europeanen zijn al goed op weg als ik kijk naar hoe wij met het milieu om zouden willen gaan. Wat er in Nederland gebeurd is natuurlijk ook niet alles. Maar als ik hier zo om mij heen kijken is het enige wat ze doen aan natuurbescherming het benoemen van nationale parken want nationale parken zijn er hier genoeg. Als je buiten Sydney komt rij je er één in en zodra er eruit bent is er alweer een volgende. Het is te vergelijken alsof je alle provincies in Nederland gewoon benoemt tot verschillende nationale parken. Ik bedoel wat ze hier kunnen, kunnen we thuis ook wel.
“ik wil straks niet op straat staan met een gat in me tas”
Het was naar mijn idee allemaal veelbelovend maar in Australië gaat het allemaal om consumeren consumeren en voor de verandering consumeren. Het heeft dan wel een Engels vlag op hun eigen nationale vlag maar die sterren erop lijken wel afkomstig te zijn van Amerika. Na “fattest country” te hebben opgezocht op google was de 2e een artikel wat ging over het feit dat Australië in 2008 wereld’s dikste populatie had. Dat is eigenlijk ook helemaal niet zo vreemd als je ziet hoe alles in grootverpakking wordt verpakt. Meteen al de eerste keer dat ik boodschappen ging doen lach ik al dubbel van het lachen. Op een groot bord stond de vermelding met “if you buy 3 items or less you won’t receive a plastic bag’. Is dat even een mooie suggestie naar moeder natuur of wat? Karton hebben ze ook nog nooit van gehoord alles is plastic plastic en ja hoor nog eens plastic. Je moet de mensen opdringen om de spullen in een eigen meegenomen rugtas te doen. Het is wel zeer aardig hoe men hier met hun klanten om gaat in de supermarkt, ze pakken rustig aan alles één voor één in een plastic tasje voor je. Maar ja als je dagelijks voor 20 a 30 dollar boodschappen doet, elke dag 3 tasjes meekrijgt. Reken maar uit, ik weet ondertussen al wel waar dat gevormde plastic eiland in het midden van de oceaan vandaan komt. Na een tijdje dagelijks met meerdere tasjes thuis gekomen te zijn en je eigenlijk toch een beetje schuldig voelt. Want ja in Nederland neem ik altijd een rugtas mee en meestal zorg ik ook dat ik geen extra tassen bij hoef te kopen. Grote dure auto’s is ook geen probleem hier, het gaat om er hier om waar je in rijdt. Porsche’s genoeg hier. 4wd’s als de BMW X5 zijn hier de normaalste auto’s. In de eerste week kwam ik een stuk of 4/5 Nissan 350z tegen en de aston martin’s heb ik ondertussen ook allemaal al wel gezien. Een beter milieu begint bij jezelf maar dan moet de rest van de wereld ook wel een beetje meehelpen lijkt mij zo. Waar doe ik het eigenlijk nog voor, geef mij maar zo’n plastic zak, of nee ik wil straks niet op straat staan met een gat in me tas dus .doe er maar 2 want extra stevigheid is altijd welkom.
Wel aardige mensen hier daar niet van! Ze hebben een echte no-worries mentaliteit. Het woord komt regelmatig voorbij en al snel merk je dat deze woorden gaat overnemen. Over de telefoon is het al helemaal feest, er wordt altijd gevraagd hoe het met je gaat en voordat je het weet heb je met een vreemde een gesprek over het weer of werkomstandigheden over de telefoon. Dit moet je niet gaan verwarren met een kassière die hi, how are you zegt, als je hierop antwoord en hetzelfde terug vraagt kijken ze je nogal vreemd aan. De eerste paar weken was dit nogal verwarrend, vraag het dan niet denk ik dan maar het blijkt dat how are you gewoon een verlening is van hi.
Tijdens het schrijven van deze blog mag ik met trots mededelen dat ik een honderdste pageview in één week heb mogen ontvangen. Aangezien ik al vier blogs heb geschreven in één week, (dit is de vijfde in totaal en de tweede van vandaag) zullen het maar vast een stuk of 25 trouwe lezers zijn. Dus ik groet u trouwe lezers en tot een volgende blog want zo kom ik mijn “zware” stagedagen wel door. Maar om het leuk te houden zal ik er de volgende keer wat extra grapjes doorheen doen, dit verhaal moest ik eerst gewoon even kwijt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten