‘Geel met wit bruisende vreugde en stampen op z'n Hollands’

Nooit meer zo´n avond als vrijdag! Al wetende dat het een zware avond gaat worden stel ik het happy hour in de Home bar, Darling Harbour nog zo lang mogelijk uit en vertrek ik vanuit het werk eerst naar huis.  Een overhemdje en een aangenaam geurtje later was er nog maar een uur happy hour te gaan en de kans om volledig de weg kwijt te raken werd al minder. Eindelijk in de Home bar aangekomen was er nog een kleine drie kwartier over. Niet helemaal fit voelende, een opkomende keelpijn en  over de hele dag 4 plakken brood op de maag begin ik aan versnapering nummer één. Ik kan mij nog zo herinneren dat ik tegen onze huisbelg zei: Morgen ben ik sowieso hartstikke ziek!. Na het eerste slokje werd mijn droge pijnlijke keel geblust met het overheerlijke geel met wit bruisende vreugde wat men bier noemt. Drie kwartier later had ik naast mij nog een stuk of 6 van deze gele rakkers onder mijn hoede. Al de tel kwijt geraakt van hoeveel ik had gedronken en mijn verstand ook al zoekende naar iets, heb ik deze in voor mij redelijk tempo lopen wegwerken. De goede sfeer te pakken gaan we met een select groepje op zoek naar een Subway. Zo slim als ik ben op zo’n avond vond ik blijkbaar een half broodje wel voldoende om alle honger te stillen (maar goed ze zeggen toch dat een biertje te vergelijken is met twee boterhammen denk ik dan). Op zoek naar het volgende festijn kregen we te horen dat helaas maar waar het grote gedeelte van de Nederlandse gemeenschap weer zo nodig naar de Ivy’s moest. De vorige twee katers die ik van de Sparklin wine heb opgelopen waren blijkbaar nog niet erg genoeg dat ik er vanaf kon blijven. Met alleen maar vrouwelijk gezelschap toch binnenkomen te zijn, hoe erg ik er ook aan toe was, was het dit keer dus geen probleem. Het was al wonderbaarlijk dat ik zonder enige moeite binnenkwam en misschien nog wonderbaarlijker dat ik er niet werd uitgezet. Knetterlam zijn in de Ivy’s wordt niet gewaardeerd door de security en ik kan er al een paar opnoemen die eruit zijn gezet of zelfs zijn geweigerd waarbij je mijn alcohol promillage kon delen door 2. Na mijn dansje te hebben gedaan, iedereen heb laten zien dat het gat die ik in mijn broek had steeds maar groter werd en een flesje of misschien wel twee sparkling wine verder was, was het maar beter om de taxi te pakken in de hoop ooit mijn bed te kunnen bereiken.

De dag die hierop volgde was een dag waarop je zegt nooit meer een druppel alcohol hoopt weg te werken. Mijn maag die compleet leeg was had elk uur wel stuiptrekkingen en mijn gezicht was zo bleek ik mensen kon laten schrikken door alleen maar door het huis rond te lopen.  Tegen  een uur of vier/vijf kwam ik er langzamerhand weer bovenop. Een avond als dit moet je nou eenmaal eens in de zoveel tijd hebben om je eraan helpen te herinneren dat  alcohol een vergif is en de uitspraak ‘drink met mate’  niet bedoeld is om de verkoop van alcohol te stimuleren. Geen happy hour’s of Ivy’s voor mij de komende weken. Ik heb mijn lesje wel weer geleerd. Hoop ik…

Dit eindelijk fysiek en mentaal hebben kunnen verwerken was het weer een week stage doorkomen met als vooruitzicht Defqon One Australië! Dit festival in Nederland groots en bekend om zijn wat hardere ‘boem boem  boem’ muziek met vuurwerk en lasers!

Om deze op en neer hoppende Nederlandse feestelijke heerlijkheid aan de andere kant van de wereld nog groter te maken mocht je als Nederlander dan wel oranje gekleurd en een Nederlandse ID gratis naar binnen. Een kaartje in Australië is al snel rond de 140 dollar omgerekend 100 euro en dit mag je toch niet laten lopen!

Al op de heenweg was het niveau van conversaties erg hoog. De vraag van een Australiër of wij konden uitleggen hoe je “my dick touches my enkels” moest uitspreken in het Nederlands werd uiteindelijk “Mhein Lhuul Ackt eihn Enkelz” bijna goed maar helaas, maar hij was vol trots en daar gaat het om. Op het terrein aangekomen te zijn moest je eerst langs een horde snuffelende hondjes, iets wat je nooit zou tegenkomen in Nederland. Na ons “ambassador”kaartje te hebben opgehaald en binnen no time de VIP ingang gepasseerd te zijn stonden we op het festival terrein.Met een zonnetje en zogezegd 21 graden wat aanvoelde als 30 was het de mooiste, warmste en meest ideale dag voor een puur Hollands stampfeest. Nog in het achterhoofd dat de vorige week niet mijn beste week was heb ik maar grotendeels water lopen wegtikken.

Zeer blij dat er verschillende ‘stages’ waren gingen we naar de groene area, in de middag minimal/techno wat in de avond overstapte op de meest gruwelijke psy trance. Met mijn partner in crime, ravet**f voor een dag Anne v. B was het helemaal los gaan. Het was zoals de Limburger uit het huis altijd zegt:  Helemoal uit de phanty ghoan jonghe! En dat is dan ook wat we deden.. bij wijze van spreken.

Met nog de main en final act te gaan gingen we naar de main stage voor de vuurwerkshow. Hardstyle is niet mijn ding maar met vuurwerk en een lasershow maak je alles fenomaal.

http://www.youtube.com/watch?v=M-30LIK5VgQ Voor mijn eigen beelden.

http://www.youtube.com/watch?v=qvsEMowO9ak Voor hele vette  beelden van een collega van mij.

Defqon Down Under 2010